Paardenmelkkaas is een zeldzaam en duur product vanwege het lagere vet- en caseïnegehalte van paardenmelk. Voor de productie van slechts één kilo kaas is tot wel 20 liter paardenmelk nodig.
Gezien de prijs van paardenmelk maakt dit de kaas extreem duur. Bovendien verliest het hitte-intensieve kaasbereidingsproces de gezondheidsvoordelen die gewoonlijk aan paardenmelk worden toegeschreven. Daarom wordt geadviseerd om het beperkte aanbod paardenmelk te reserveren voor gezondheidsgericht gebruik.
Paardenmelk is lastig om te zetten in kaas omdat het vetarm is. Terwijl koeien- en geitenmelk vier keer meer vet bevatten, en buffel- en schapenmelk zeven keer meer vet, blijft paardenmelk aanzienlijk achter. Dit leidt tot een lage kaasopbrengst. Voor het maken van één kilo kaas is gemiddeld 10 liter koemelk of 7 liter schapenmelk nodig.
Bovendien bevat paardenmelk minder eiwitten dan koeien-, geiten- en schapenmelk. Het bevat slechts 13 gram caseïne per liter, een eiwit dat cruciaal is voor het maken van kaas, vergeleken met 25 gram in koe- en geitenmelk, 35 gram in buffelmelk en 45 gram in schapenmelk.
Vanwege deze beperkingen wordt kaas gemaakt van paardenmelk als exclusief en luxueus beschouwd. Ondanks de schaarste en de complexiteit die de productie met zich meebrengt, zijn sommige boerderijen gespecialiseerd in het maken van paardenmelkkaas.
Hoewel paardenmelk verschillende gezondheidsvoordelen heeft, is het omzetten ervan in kaas een uitdaging en resulteert dit in het verlies van deze gunstige eigenschappen. In combinatie met de hoge kosten en de aanzienlijke hoeveelheid melk die nodig is voor een kleine opbrengst, blijft paardenmelkkaas een zeldzaamheid.
